Luxemburg 2021, herhaling van 1971, nu met Rakko
Hip op trip in 1971 met eigenbouw vwbus camper uit jaren 60
Mijn ouders waren eind jaren 60 niet echt actief met het flowerpower of hippie gebeuren, maar de kleding die mijn moeder in die tijd maakte sloot daar wel bij aan zie ik wel op foto's. Drugs, vrije liefde, bloot en rock was het dan weer niet. Ze waren wel eigenzinnig of non-conformistisch en zo op zoek naar een eigen vrijheid. Waar ma later een voorbeeld was, op de vooral voor geëmancipeerde vrouwen bestemde moedermavo, was vader zijn tijd vooruit door zonder de lagere school af te maken, bij het "PTT staatsbedrijf" zijn sporen te verdienen en actief in de vakbond het op te nemen voor collega arbeiders. Moderne dingen dus in die tijd, waar zo'n "links" scharrelbusje prima bij pastte.
Geweldig vond ik het toen, dat ik mee mocht met hem om een auto uit te zoeken om mee op vakantie te gaan. Samen gingen we verschillende adressen af en handelaren. Ik dacht in die tijd wel dat een auto knalrood moest zijn om enthousiast van te worden. Knalrood werd het niet wel blauwwit, de VW bus kleur toen.
Veel geld had die ouwe niet, Fl. 750,= ( € 340,=) was in die tijd al gauw genoeg, maar hij bleef toch kritisch en wist wat hij zelf wel en niet kon verbeteren aan een oud barrel. Vergis je niet, in die tijd was een auto van 10 jaar oud al bijna een bezienswaardigheid als hij nog reed en er geen rotte plekken in zaten! Het busje wat hij kocht was volgens mij van 1964.
Zie kenteken UJ-37-11 wie weet van welk jaar en datum het is?
Ik weet het nog als de dag van gisteren: We kwamen uiteindelijk in Breda op Driekoningenoord, een plek waar in die tijd niet iedereen enthousiast werd, namelijk een groot woonwagenkamp. Mijn vader kwam er graag, hij haalde er zijn auto-onderdelen en kende er veel mensen, dronk er graag een bakkie koffie. Later ging ik er heen voor spullen voor mijn brommer! Maar ok, ik was toen nog maar een "menneke" en samen met hem mocht ik hier een vw-busje uitzoeken! Foto's hiervan heb ik niet in de kist, dus zie hierboven! In Zwart/wit wel 2 kiekjes uit het familiealbum!
De vloer van het gekochte busje was zo verrot dat zelfs Fred Flintstone niet mee wilde op trip, maar motorisch en technisch was het ok. Ons pa, niet te flauw, heeft er een houten triplex vloer ingemaakt en met vetband (voorloper van ducttape ;-) ) de overgebleven gaten dichtgeplakt. Dus wij: broer, zus en ouders op naar Luxemburg en kamperen bij de boer, onze tijd ver vooruit en toen al Rakko!
Onlangs vroeg ik pa naar zijn herrineringen aan de tocht, wat ging er goed of niet met het busje? Snel ging het niet vertelde hij. Het koppelingspedaal wilde wel eens blijven hangen, maar dat lostte hij slim op door er een touw aan vast te maken, zodat hij dit omhoog kon trekken voor de volgende schakelmoment. Lastiger werd het toen hij de enige sleutel op het dashboard legde in Vianden. Tja, die verdween snel wegglijdend in het luchtkanaal. Kinders toen naar het zwembad en pa onder de auto om de buis open te prutsen en de sleutel op te halen. Na zwaar onweer en meer malheur dezelfde dag toch maar nachtje in een hotel geslapen, de volgende dag weer verder met het busje. Vooral de vrijheid toen en overal kunnen staan vond hij bijzonder leuk. Door diverse omstandigheden is het er later niet meer van gekomen zo op pad te gaan.
Nu 50 jaar later heb ik besloten dezelfde route nog eens te doen met Rakko, zien wat ik mezelf herinner, kijken of ik nog bij "de boer" mag staan!
Eest was het nog ff wachten op Corona beperkingen, maar nu van start! Naar Luxemburg mag je nu in mei 2021 weer vrij reizen, musea zijn open, evenals restaurants en cafés. Wel nog spertijd hier maar dat is van 24.00 tot 06.00h dus geen belemmering voor ons.
De eerste dag geland in Heiderscheidergrund. De boerderij gezien, net onder Wiltz, waar wij in 1971 een aantal dagen stonden. Kamperen bij de boer was er niet bij vandaag. Alle weides die ik zag werden begraasd door Harleys, caravans, tenten en campers. Wel een te dikke "Milka" koe 😉 gezien hoor, al liep deze op twee pootjes, want voor echte koeien is hier geen plek meer begrijp ik. Rakko graast nu langs een zijtak van de Sure bij de "High Chapparal" of ook wel Le Moulin genoemd, één van de vele campings hier, waar tegenwoordig toeristen hun mest afgeven, maar gelukkig geen gras hoeven te eten. Een schnitzel of spare-ribs smaakt hier beter. Leuke plek trouwens, gezellige aanrader!
Vanuit High Chaparral is het een klein uurtje lopen naar Esch sur Sure. Een dorp dat ik me vooral herinner door de kasteelruïne op de heuvel en het meanderende riviertje om het centrum. Mooie wandeling door de heuvels hier ook. Ook de relatief kille bevolking van zo'n echt zakelijk toeristenstadje is niet veranderd. In 1971 weet ik dat mijn ouders behalve bijzonder gecharmeerd van de omgeving hier ook deze opmerking hadden, zit vast in de genen van de mensen hier denk ik nu 50 jaar later. Gastvrij is hier nog een uitdaging.
Na een paar dagen trek ik via de oude weg naar Echternach. Fijn is de gastvrijheid hier, behulpzaam en grappig wordt ik geholpen of te woord gestaan
Anderzijds een plaats die nu compleet veranderd is in een bouwput en (nu?)weinig charme heeft. Net als de abdij en de grote kerk is dit plaatsje op zichzelf amper de moeite waard. Ons ma schreef in haar reisverslag van 1971 al dat de basiliek haar tegenviel. 50 jaar later kan ik dat niet anders dan beamen, al is het graf van St. Willibrordus toch wel bijzonder. Maar als je de grote kerk van Breda kent is de basiliek maar een kapelletje hoor!
Maaar...bijzonder mooi is de heuvelachtige omgeving met schitterende bossen, uitzichten en rotsformaties. Prachtig om te lopen, fietspad hebben ze ook, maar dat is voor de elektrische fietsers en niet voor de Nederlandse Gazelle geschikt.
Uiteindelijk naar Vianden, tevens laatste plaats in Luxemburg.
Vianden was voor mij een verrassing, zijn we ook geweest in 1971 aan de rand van het Mullerthal een klein intiem stadje met groot kasteel mooie fietsroutes, ook voor de Hollandsche Gazelle zonder stroom, wandelpaden, museum en vooral mensen die blijkbaar toeristen leuk vinden....Prachtig wandelgebied nu nog rustig door Corona, maar als ik zag wat hier allemaal geregeld was kan het niet anders dan druk zijn in de normale vakanties. Logisch want is echt de moeite waard!
